Voorzichtig hoopvol

Op zoek naar uitkomst heb ik hem gevonden.

Iemand die hoop biedt voor benen die loodzwaar, hoofden die overvol, gemoederen die terneergeslagen zijn. Ashok Gupta heet de man. Hij betovert me met zijn donkerbruine ogen en rustige stem, met zijn opgewekte blik en de glimlach die niet wijken wil van zijn gezicht.
Hij straalt iets van vrede uit en dat zoek ik. Mijn hoop na zes en half jaar vermoeid zitten op de bank, leven op een enkele vierkante meter, met uitzicht op de tuin en op het schermpje van mijn laptop.
De man die zegt dat hij een oplossing heeft gevonden voor het vermoeidheidssyndroom. Hij is de held van mijn hagelwitte scherm.

Ik ben begonnen met de therapie en ik voel me verward en overspoeld door meer informatie dan ik lijk te kunnen verwerken. En het overvalt me. Ik moet nog zoveel meer luisteren, lezen, verwerken, en doen. Tegelijkertijd word me aan alle kanten duidelijk gemaakt dat het belangrijk is dat ik dit doe zonder stress en zonder druk en dat alles mag maar niets moet.
Het mag duidelijk zijn dat dat me nog niet echt lukt nu. Maar ik heb de tijd, zegt de stem. Ik hoef niet resultaatgericht te zijn. Als ik A doe, zal B volgen... als ik de oefeningen trouw doe, ook al is het onbeholpen in het begin, dan zal resultaat niet uitblijven.
Ik ben begonnen. Ik ben op weg.
Verward, overprikkeld, met een vaag groeiende verwachting die ik lang niet heb gehad en die ik koester, die ik kus met aarzelende lippen.

Ik maak wilde plannen. Ik heb wat goed te maken naar de kinderen.
Volgend jaar gaan we op vakantie. Zomer 2013 rijd ik weer paard en ga ik met een vriendin naar de avond van de romantische muziek, een hoed met bloemen op mijn hoofd en een lach op mijn gezicht.
Ik plan de rest van mijn leven en fluit mezelf toch maar weer terug.
Rustig aan.
Ik balanceer tussen uitersten. Nu is genoeg, straks is wat ik begeer, onderweg zijn zonder stress en druk. Ingewikkeld is het. Ik ben er nog lang niet uit hoe dat moet. Maar wat ik heb is een beginnetje. Na al die jaren weer een beginnetje.
Drie gram hoop in mijn handen en mijn hart die ik bewaak als een schat.
Puur goud. Onbetaalbaar.